Even geduld...
|
Waar begin je het verhaal van een voetbalclub?
Je kan beginnen op de dag dat je je eerste wedstrijd speelt of wint. Of dat je een stamnummer krijgt. Of je neemt de vergadering dat je een voorzitter kiest, of dat je een sponsor strikt. Het maakt niet zoveel uit. Je maakt een keuze. Als inleiding beschrijf je het stukje van de als halve grap bedoelde opmerking 'Als we eens gingen sjotten' tot dat gekozen moment. Dan begint het verhaal. Simpel. Hier ligt het anders. Het verhaal van FC VILv Heverlee begint wanneer een ander verhaal al lang bezig is. Dus hoever ga je terug? Kan je het verhaal van Frodo vertellen zonder Bilbo te vermelden? Nooit helemaal. Dus we beginnen bij Bilbo. Wie wil slaat het over, of leest het later. Spannend wordt het toch.
Geste is een groep van vrienden. Het is gegroeid uit een hoopje burgie halftimers, maar is intussen veel breder dan dat. De activiteiten (voor vrienden en vrienden van vrienden) bestaan hoofdzakelijk uit feestjes. Daar is in de lente van 2001 ook voetbal bijgekomen. Wekelijks werd er afgesproken om een balletje te trappen op het gras aan het sportkot in Leuven. Er werden goalen gelegd met truien en ploegjes verdeeld. Meestal veel tegen veel, soms weinig tegen weinig. Het hing er allemaal wat vanaf. Voor de grap hebben we ons dat jaar ook ingeschreven in de VTK-competitie. Van het één kwam toen het ander en de wekelijkse onderonsjes werden heuse oefenmatchen. Op een echt veld en met een echte tegenstrever. Geste werd Torpedo Geste in blauwrode kleuren. Iedereen kreeg zijn eigen truitje en zijn eigen nummer. Er kwamen posities en een beetje structuur. Meisjes begonnen voorzichtig te tackelen. Torpedo won soms en soms niet. Dat maakte niet zoveel uit. Het was vooral leuk, de rest was meegenomen...
Een aantal Torpedo's die vroeger nog hadden gevoetbald, kregen van zoveel spelvreugde de smaak opnieuw aardig te pakken en hunkerden naar de oude liefde van het competitievoetbal. Lid worden van een bestaande club was geen ideale oplossing. Wekelijkse trainingen waren voor velen nauwelijks een optie vanwege het drukke familiale en professionele programma. Het was echter vooral de haast ondefinieerbare drang naar vriendschappelijkheid en ambiance die menigeen deed fantaseren over een competitie spelende vriendenvoetbalploeg. Het bleef echter hoofdzakelijk bij dagdromerij en theorie.
De zaken kwamen in een stroomversnelling toen het idee van de ingenieursploeg door Nico op de VILv (Vereniging van Burgerlijk Ingenieurs uit de Katholieke Universiteit Leuven) vergadering werd gebracht en een in der haast opgesteld dossiertje werd voorgesteld. Afgestudeerde burgies die wekelijks samenkomen om te sporten, networking, dynamische VILv - jongerenwerking; het klonk menig bestuurslid (waaronder een gebriefde Fred) als muziek in de oren. De VILv-voorzitter was het voorstel dan ook genegen, maar vroeg één en ander praktisch uit te werken om concrete budgettaire afspraken te kunnen maken. De dagdromers werden wakker en traden aan het werk. Daf, Fred, Geert, Koen, Nico, Pieter & Tommekes vond je toen regelmatig terug in het cafeetje aan Campus Irena (inmiddels omgedoopt tot 'Min 1'), waar menig VTK Praesidium-verhaal begon en ook dit nieuwe hoofdstuk van droom naar daad werd vertaald. Op 15 mei volgde als eerste orgelpunt de stichtingsvergadering met unanieme verkiezingen: Daf werd voorzitter, Koen de ondervoorzitter, Tommekes de secretaris en Fred de penningmeester. De zoektocht naar terrein, competitie, spelers, truitjes en extra sponsors kreeg een concrete structuur. Met succes, want naast de jaarlijkse steun en een renteloze lening die de VILv ons had beloofd, haalde Tommekes nog een mooie zakcent rond bij oom en tante. Dat verdient een bloemetje. We schreven ons in bij de KBLVB (Koninklijke Belgische Liefhebbersvoetbalbond) afdeling Vlaams Brabant, de stad stelde ons voor een schappelijke prijs het terrein 'Achter de Kazerne' in Heverlee ter beschikking en er kwam een streng maar rechtvaardig intern reglement. Hierin staat o.a. vermeld dat we openstaan voor iedereen. We zijn hoofdzakelijk een ingenieursploeg, maar zeker geen exclusieve club. Met inspraak van enkele bevallige kleurenconsulentes (die je nu trouwens in het supporterslegioen terugvindt) werden grijs-blauwe truitjes gekozen en besteld. De nieuwbakken vriendenvoetbalclub werd gedoopt tot FC VILv Heverlee met stamnummer 2/386.
Over die naam gaan de wildste geruchten rond bij de tegenstrevers. Het ludieke hoogtepunt in deze spraakverwarring is de door hemzelf verzonnen redenering van één van de Wakkerzeelse spelers. Die vermoedde een kleine volksverhuizing van Vilvoorde naar Heverlee en ging ervan uit dat de ontheemden in hun nieuwe heimat een voetbalploeg hadden gesticht met de welluidende naam Vilvoorde Heverlee. Mis dus. We zijn geen treinverbinding. VILv Heverlee (let op de schrijfwijze) staat voor Voetballende Ingenieurs in het Liefhebbersverbond, maar de verwijzing naar onze mecenas is uiteraard niet toevallig.
In augustus volgden enkele trainingen onder de deskundige leiding van Jerre. We speelden onze eerste oefenwedstrijden met wisselend succes. Een hilarische hoogtepunt in die dagen was de vriendenmatch tegen een verzameling Ethiopische assistenten. De kakafonie van richtlijnen en aanmoedigingen op en rond het veld was verbluffend maar onbegrijpbaar. Langzaamaan werd de groep ook op het veld een hecht blok, hoewel een trainer er vooralsnog niet is. Die taak wordt waargenomen door keeper Tommekes, bijgestaan door het driekoppige selectiecomité. Na een spannende verkiezingsstrijd kreeg selectieheer-ondervoorzitter Koen de hulp van verkozenen John en Nico. Zij waken over het evenwicht tussen het recreatieve en het competitieve luik in de club. Hun geniale truuk komt er min of meer op neer dat iedereen ongeveer evenveel kan spelen en dat we toch altijd winnen. Voor dat laatse zorgt ook de V-side mee. Bij trouwe kern van het eerste uur vond je o.a. Anja, Lisa, Hildeke, Sophie, Katrien & Sara. De kans is klein dat je hen nog niet hebt gehoord. De kapiteinsverkiezingen zijn intussen in volle gang en ook dat belooft spannend te worden. Bovendien zijn feestcomité Stijn en Geert al volop in de weer om iets in elkaar te boksen. Want dat blijft de ultieme cocktail: sportiviteit en ambiance.
Er zijn de afgelopen weken en maanden al heel wat mijlpalen gepasseerd. Een logo, een website, de eerste training, de eerste supporters, de eerste oefenwedstrijd, de eerste blessures, de eerste competitiematch, de eerste keer Jerre als afgevaardigde, een nieuwe website,... Het is nauwelijks bij te houden. Op het te-doen-lijstje staan voorlopig nog: de eerste beker, de eerste gele kaart, een supportersclub, de eerste titel, een clublied, een clubscheidsrechter, het eerste kampioenenbal. Maar wanneer u dit leest staat misschien ook dat al op ons palmares. De bal is immers rond en het verhaal van FC VILv Heverlee nog lang niet...